Tagliatelle z ziołami.

W kwietniu tego roku dostałam, od sporej grupy znajomych voucher na Warsztaty Kulinarne w Studiu Kulinarnym Browar Mieszczański Wrocław (na marginesie - zajęcia bardzo polecam i podaję stronę: http://www.studiokulinarnebm.pl/). Już wcześniej miałam przyjemność być na takowych warsztatach dotyczących pieczywa prowadzonych przez Piotra Kucharskiego. Za kwietniowy voucher postanowiłam dowiedzieć się czegoś o makaronach od prawdziwej Pasta Queen - Katarzyny Ryniak (https://www.facebook.com/PastaQueenWroclaw?fref=ts). Właśnie na tych warsztatach zakochałam się w robieniu domowego makaronu. Moja miłość rozkwitła tak bardzo, że tydzień temu otrzymałam maszynkę do robienia makaronów. W związku z tym, że jest maszynka - praktykuję! ;)

Składniki:

• na makaron:
• 350 g semoliny;
• 150 ml wody;
• szczypta soli;
• na sos:
• 1 pojedyncza pierś z kurczaka;
• 1 średnia cebula;
• 300 ml śmietanki kremówki (30% lub 35%);
• masło;
• 1 łyżeczka suszonej bazylii (lub ok. 20 listków świeżej bazylii);
• 1 łyżeczka suszonego oregano (lub garść świeżego);
• sól;
• pieprz;

Sposób przygotowania:

• makaron:

Wszystkie podane objętości i masy należy odważyć bardzo dokładnie - dokładność powinna być zachowana, co do 1 g. Odważamy mąkę, wodę i dodajemy sól. Następnie zagniatamy - intensywnie i długo (co najmniej 15 min). Jeśli ciasto jest zbyt suche lub całość semoliny się nie wgniotła nie dolewamy wody! Delikatnie moczymy ręce i dalej zagniatamy. Ciasto powinno być jednolite i elastyczne. Na zajęciach z Panem Piotrem nauczyłam się, że ciasto jest dobrze wyrobione wtedy, gdy po subtelnym wgnieceniu palcem - odkształca się do swojego pierwotnego stanu prawie całkowicie.
Po wyrobieniu ciasta, formujemy kulkę i umieszczamy w worku foliowym - w ten sposób ciasto nie będzie traciło wilgotności i zachowa swoją elastyczność). Ostawiamy na pół godziny na blacie. W tym czasie możemy się zająć przygotowywaniem sosu.

Po pół godzinie wyciągamy ciasto z worka i rozwałkowujemy na maszynce (dokładne instrukcje dołączone są do maszynek - można również poszukać filmów instruktarzowych na YouTube). Po uzyskaniu odpowiedniej grubości - na mojej maszynce jest to poziom 4 rozwałkowywania - tniemy ciasto ma kawałki długości 25 - 30 cm. Następnie, używając specjalnej nakładki, wycinamy makaron w kształcie tagliatelle. Gdy dany płat ciasta zostaje pocięty, należy oprószyć powstały makaron delikatnie semoliną i utworzyć gniazdko, nawijając makaron na dłoń. Odłożyć na oprószony semoliną.

Makaron wkładamy do posolonej, wrzącej wody i gotujemy 1 min. Po upływie min wyławiamy makaron z garna (nie odcedzamy), dodając go bezpośrednio do sosu. W sosie powinien gotować się również 1 min. Jeśli chodzi o czas gotowania makaronu - sami musimy kontrolować jak twardy jest makaron. Nie można go rozgotować. Należy pamiętać o tym, że im cieńszy zrobimy makaron, tym szybciej się on ugotuje. ;)

• sos:

Na patelni rozpuszczamy jedna płaską łyżkę masła i dodajemy pokrojoną na drobne kawałeczki (1,5 x 1,5 cm mniej więcej) pierś z kurczaka. Dodajemy soli i pieprzu. Podsmażamy 5 min i dodajemy posiekaną w drobną kostkę cebulę. Podsmażamy tak długo, aż cebulka zacznie się karmelizować, ale nie przypiekać. Na koniec dodajemy śmietankę i zioła (jeśli używamy świeżej bazylii i świeżego oregano, to oba zioła należy posiekać). Czekamy aż całość się zagotuje. Dodajemy makaron bezpośrednio z wody i gotujemy razem 1 min. Delikatnie mieszając.

Obiad gotowy.

Za dodatek może posłużyć tu parmezan lub ser typu Blue albo Lazur.
Parmezan powinien być starty na drobnych oczkach, a w przypadku sera pleśniowego - nie dodajemy go dużo i rozrywamy na drobne kawałeczki palcami.

Smacznego ;))

Strawberry mother's love.

W poniedziałek obchodziliśmy Dzień Matki. Wyjątkowy dzień - podobnie jak Dzień Ojca.
Powinnam się uczyć, ale dużo bardziej interesujące wydawało się być siedzenie w kuchni.

Moja mama - delikatna, ciepła, zawsze uśmiechnięta. Najlepsza.
Przyjaciółka, siostra i matka. Mama.
W Strawberry mother's love starałam się oddać subtelność i radość mojej mamy.


Składniki:

• na ciasto:
• 300g mąki pszennej;
• 200g masła;
• 3 łyżki cukru;
• szczypta soli;
• jedno żółtko;

• na masę budyniową:
• 5 żółtek;
• pół litra mleka;
• 1/3 szklanki cukru;
• łyżka cukru waniliowego;
• 2 łyżki mąki ziemniaczanej;
• 2 łyżki mąki pszennej;
• kostka masła lub margaryny;

• dodatkowo:
• galaretka - ananasowa lub cytrynowa;
• truskawki;
• listki mięty, szałwii lub melisy;

Sposób przygotowania:

Na początku najlepiej jest przygotować ciasto.
Do miski należy wsypać mąkę, dodać żółtko, sól i cukier. Margarynę dodawać w małych kosteczkach - tak, aby wygodniej i dokładniej wygniatało się ciasto. Po wprowadzeniu składników do miski należy całość zagnieść na gładką masę. Dobrze pamiętać o tym, by nie zostawić nierozgniecionych grudek margaryny lub masła.

Zagniecione ciasto należy owinąć folią spożywczą i wstawić do lodówki na ok. 1,5h w celu schłodzenia ciasta - spowoduje to, że ciasto nie będzie aż tak klejące i przyjmie lepszą konsystencję do wypełniania foremek.

Następnym elementem będzie masa budyniowa.

Ja budyń robię sama, ale można kupić gotowy w saszetkach. Jeśli chodzi o samodzielnie robiony budyń - na początku do 3/4 szklanki mleka dodajemy żółtka i oba rodzaje mąki. Dokładnie roztrzepujemy na jednolitą masę. Pozostałe mleko zagotowujemy razem z cukrem i cukrem waniliowym. Gdy mleko zacznie wrzeć, należy zmniejszyć troszkę gaz i wlać zawartość szklanki do garnka z gotującym mlekiem, intensywnie przy tym mieszając trzepaczką. Mieszać masę, aż zgęstnieje, a następnie odstawić do wystygnięcia.

Gdy ostygnie - w osobnym garnku utrzeć margarynę na gładką masę. Dodawać porcjami budyń i całość miksować. Powtarzać aż do zużycia całego budyniu.

Jeśli jesteś zainteresowana/y wersją z budyniem saszetkowym - wykonujesz polecenia z opakowania, odstawiasz budyń do ostygnięcia i dalej postępujesz jak powyżej.

Galaretkę należy zrobić również wcześniej - tak, aby wylewana na tartaletki nie byłą zupełnie płynna, a delikatnie zatężała.

Gdy ciasto jest już zimne, piekarnik ustawiamy na 190 stopni na termoobiegu lub 210 stopni bez termoobiegu. Ciastem wykładamy formy do tartaletek. Albo rozwałkowujemy na stolnicy/desce/blacie albo wyklejamy wnętrze po kawałeczku.

Po wyłożeniu foremek - ciasto należy ponakłuwać widelcem (zapobiega to pękaniu ciasta podczas pieczenia) - nakłuwamy dno i boki. Wstawiamy do piekarnika i pieczemy 20-25 min (aż delikatnie się zarumienią).

Gdy tartaletki ostygną, wyjmujemy je z foremek. Napełniamy kremem budyniowym, a na kremie układamy dość gęsto truskawki (stroną od szypułki do dołu). Truskawki wygodniej jest układać, gdy są przekrojone na pół.

Jeśli nie robisz tartaletek, a dużą tarte - przepis funkcjonuje tak samo. Wtedy nie musisz kroić truskawek na pół - układane w całości będą wyglądać bajecznie.

Po nałożeniu truskawek należy łyżką rozprowadzić na wierzchu lekko stężałą galaretkę. Następnie wstawić do lodówki.

Przed podaniem udekorować listkiem mięty, szałwii lub melisy.

Smacznego!

Parmeńska z jajkiem.

 

 

Skoro o sałatkach mowa - wydaje mi się, że zawartość sałatki jest kwestią indywidualnego wyboru składników. Potrawa, do której można wykorzystać wszystko jest bardzo uniwersalna.
W zależności od smaku, ochoty czy zapotrezbowania, projektujemy swoje smaki.
Kolejnym z eksperymentów jest Parmeńska z jajkiem.

Składniki:

• 4 jajka ugotowane na półtwardo lub twardo;
• szynka parmeńska lub szwarcwaldzka;
• kilka liści sałaty dębolistnej;
• kilka liści sałaty rzymskiej;
   
• garść roszponki lub rukwi wodnej;
• młoda cukinia;
• pomidor;
• oliwa z oliwek lub olej rzepakowy;
• sos balsamiczny;
• sól;
• opcjonalnie: czarny lub biały sezam, albo uprażony słonecznik łuskany;

Sposób przygotowania:

Jajka ugotować na półtwardo lub twardo - oba rodzaje będą bardzo dobrze pasowały do sałatki.
Sałaty dokładnie wypłukać i osuszyć w ręczniku. Gdy sałaty będą suche, należy je porwać na kawałki - pamiętajmy, żeby nie porwać ich za bardzo - kawałki muszą być reprezentatywne i duże.
Podartą sałatę umieszczamy na dnie miski - ja wybrałam formę do tarty.
Na sałatę kładziemy roszponkę lub rukiew wodną. Całość delikatnie mieszamy - zagarniając rękami od spodu do góry.
Na tak przygotowane sałaty kładziemy pokrojoną w półksiężyce cukinię - talarki na pół.
Następnie kładziemy na to półksiężyce pomidora.
Nie mieszamy - reszta sałatki powinna być układana piętrowo.
Kropimy zawartość miski łyżką oliwy i solimy wedle uznania.

Szynkę parmeńską lub szwarcwaldzką rozdzieramy na mniejsze kawałki i rozkładamy na wierzchu sałatki. Ostudzone jajka obieramy i kroimy na ćwiartki. Układamy na wierzchu sałatki.
Całość polewamy sosem balsamicznym - pamiętamy, żeby nie przesadzić. Sos ma intensywny i wyraźny smak.
Dla ładniejszego efektu - można posypać wierch sałatki czarnym lub białym sezamem.
Jeśli nie posiadamy w domu sezamu - wystarczy przez moment prażyć łuskany słonecznik na patelni. Poczekać aż ostygnie i posypać wierzch sałatki.

Sezam lub słonecznik są elementem ozdobnym, ale nie tylko - posiadają walory smakowe, które urozmaicają sałatkę. Wzbogacają o coś chrupiącego.

Parmeńska z jajkiem powinna smakować także panom. Mamy w niej źródło białka w postaci jajek i szynki.
Polecam na kolacje we dwoje lub w większym gronie.


Smacznego!

Botwinkowa.

Długo nie mogłam znaleźć chwili na podzielenie się swoimi kulinarnymi eksperymentami. Niestety - studia zobowiązują czasem bardziej niż pasje.
Postaram się, mimo wszystko, spędzać tu więcej czasu.

Pogoda nie zachęca do niczego. Deszcz, zimno, ponuro. A przecież mamy wiosnę.
Wiosenny nastrój możemy wydobyć w kulinarny sposób.

Na śniadanie, przekąskę lub kolacje - w zależności od zapotrzebowania na kalorie - polecam sałatkę 'Botwinkową'.

Składniki:

• młoda botwinka z korzeniem;
• rukola (zamiast lub dodatkowo może być stosowany szpinak bebe);
• pomidor (najlepiej malinówka - ma słodkawy posmak i delikatną konsystencję,
  wliczając w to skórkę, która jest źródłem witamin);
• rzodkiewka;
• parmezan (może być ser żółty, feta lub mozzarella - każdy ser jest źródłem białka,
  jednak w tej sałatce używamy sera nie jako źródła białka, a dodatku wzbogacającego
  smak całości);
• olej rzepakowy lub oliwa z oliwek;
• przyprawa toskańska lub włoska (jeśli nie posiadacie takowej - skomponujcie własną*);

Sposób przygotowania:

Botwinkę, rukole (opcjonalnie szpinak) umyć i dokładnie wysuszyć. Przy suszeniu należy pamiętać, aby nie gnieść 'liściastych' w ręczniku - otrzepać z wody nad zlewem, osuszyć delikatnie przykładając ręcznik - ewentualnie przygotować sobie umyte produkty dużo wcześniej i pozwolić im wyschnąć.

Mieszankę 'liściastych' układamy na głębokim talerzu.

Pomidora kroimy na ćwiartki, a następnie każdą ćwiartkę znów na ćwiartki - ilość kawałków, na które zostanie pokrojony pomidor, uwarunkowane jest oczywiście wielkością pomidora,

Rzodkiewkę kroimy w plasterki. Pokrojonego pomidora i rzodkiewki układamy na 'liściastych' i mieszamy całość delikatnie rękoma - podnosząc całość od dołu do góry.

Łyżką oleju rzepakowego (bądź oliwy) delikatnie skraplamy całość.

Parmezan trzemy na najmniejszych oczkach tarki bezpośrednio nad sałatką - pamiętając o równomiernym rozkładaniu go podczas tarcia. Podobnie w przypadku żółtego sera. Jeśli chodzi o fetę - pokrójcie ją w drobną kosteczkę i ułóżcie na wierzchu.

Mozzarelle polecam podrzeć na małe kawałeczki - ser jest przystosowany do 'oddzierania' kawałeczków.

Dla efektywniejszego podania - parmezan kroimy obieraczką do warzyw. 'Obieramy' ładne płatki parmezanu na wierzch sałatki - podobnie z serem żółtym.

Całą sałatkę posypujemy przyprawą toskańską lub włoską.

Przyprawa Toskańska i Włoska - samodzielne wykonanie.

Składniki:

• włoska i toskańska*
• sól;
• pieprz;
• pomidory suszone suche* (składniki do obu przypraw są takie same, nie licząc suszonych suchych pomidorów, których dodajemy w przypadku przyprawy toskańskiej);
• bazylia;
• oregano;
• rozmaryn;
• tymianek;

Sposób przygotowania:

Jeśli mamy w domu moździerz - wszystkie wymienione przyprawy wsypujemy do niego i delikatnie ucieramy - przyprawy muszą się troszkę połączyć, ale nie mogą stać się jednolitym pyłem. 

Jeśli nie mamy moździerza w domu - przyprawy należy umieścić w miseczce i pocierając łyżeczką o ścianki miseczki - rozcierać przyprawy.

Natomiast dla amatorów przypraw - polecam przyprawy wsypać do miseczki i wymieszać. Nie ucierać - pozostawić w takiej formie w jakiej są.

Życzę smacznego, wiosennego nastroju!

Mleczne praliny w gorzkiej czekoladzie.

Ponieważ za tydzień jest Dzień Matki, warto zastanowić się nas rodzajem prezentu. Odrobina słodkości, wyprodukowanej we własnej kuchni przez dziecko, może sprawić wiele radości.

Składniki:

1. Formy do czekoladek:

• foremki silikonowe do czekoladek;
• 1 tabliczka gorzkiej czekolady;

2. Nadzienie:

• 200 ml śmietanki kremówki 30%;
• 1 tabliczka mleczej czekolady;

Sposób przygotowania:

Tabliczkę gorzkiej czekolady rozpuścić w kąpieli wodnej (tzn. do garnka większego wlać gorącą wodę; do mniejszego garnka włożyć czekoladę połamaną na kostki; wstawić mniejszy garnek - z czekoladą - do większego garnka z gorącą wodą; nie dopuścić, by woda wlała się do mniejszego garnka; można włączyć mały ogień pod garnkiem z wodą, by woda nie traciła ciepła). Gdy czekolada się roztopi - pędzelkiem nałożyć pierwszą warstwę od wewnętrznej strony foremek. Wstawić do lodówki na godzinę, lub na 15 min do zamrażalnika.
Następnie należy wyciągnąć foremki i nałożyć drugą warstwę (uważnie i dość grubo nakładać czekoladę na zagięciach w foremce - tak, aby przy wyciąganiu czekoladki nie popękały). Ponownie włożyć na godzinę do lodówki lub na 15 min do zamrażalnika.
W tym czasie można przygotować nadzienie.
Mleczną czekoladę rozpuścić w kąpieli wodnej - w innym garnku oczywiście (należy zostawić gorzką czekoladę, aby pokryć na końcu wierzch czekoladek). Gdy czekolada się roztopi, należy wlewać po trochu śmietanki i ubijać. Śmietankę wlewać wedle uznania - tzn. do wtedy, gdy uznacie, że takie nadzienie na praliny Wam odpowiada.
Nadzienie wstawić do lodówki na pół godziny.

Wyciągnąć foremki i nadzienie z lodówki. Małą łyżeczką nakładać nadzienie tak, aby zostało miejsce ok. 2mm od górnej krawędzi - jest to miejsce przeznaczone na czekoladę, która posłuży jako spód czekoladek. Gdy nadzienie będzie we wszystkich czekoladkach, należy łyżeczką (również bardzo małą) nałożyć resztę gorzkiej czekolady na równo z foremką tak, aby uzyskać dolną (w miarę możliwości płaską) część czekoladek. Odstawić na 5 godzin lub na noc do lodówki.

Jeśli chcecie ozdobić praliny - wystarczy kupić białą czekoladę, rozpuścić odrobinę i zrobić na czekoladkach jaśniejsze paski. Można obtoczyć w kakao lub w wiórkach kokosowych. Ja użyłam do dekoracji srebrnego (brokatowego) barwnika spożywczego - barwniki spożywcze można dostać np. na Allegro.
Wnętrze pralinek - nadzienie - można zrobić w zupełnie innym smaku, a foremkę zamiast z gorzkiej lub mlecznej czekolady - można zrobić z białej, a wnętrze zrobić ciemne. Lub na odwrót. W razie pytań - proszę pisać.

Życzę smacznego!

Tartaletki ze szpinakiem i fetą.

Dzisiaj przygotowałam dla Was przepis na tartaletki ze szpinakiem.

Składniki:

1. Na ciastko:

• 30 dag mąki pszennej;
• 18 dag margaryny (lub masła);
• 1 jajko;
• pół łyżeczki soli;

2. Na farsz:

• paczka zamrożonego szpinaku (najlepiej liściastego) - jedna z reguły ma ok. 400g;
• 1 opakowanie sera feta;
• 3 ząbki czosnku;
• 1 jajko;
• sól, pieprz;

Sposób przygotowania:

Do miski wsypać mąkę i sól, wbić jajko. Margarynę pokroić na małe części (tak by lepiej się ugniatało). Wszystko razem dokładnie zagnieść. W razie gdyby ciasto było zbyt suche, a cała mąka nie chciała się wgnieść w margarynę - należy małymi kawałeczkami dodawać margaryny. Po każdym dodanym kawałeczku należy zagniatać - by nie przesadzić z ilością margaryny. Wstawić na 2h do lodówki (lub na 30min do zamrażalnika).

Do garnka włożyć zamrożony szpinak i łyżkę masła. Gotować bez innych dodatków do momentu rozmrożenia. Gdy szpinak się rozmrozi, a całość stanie się ciepła, należy posiekać bardzo drobno czosnek (można użyć prasy) i dodać wraz solą i pieprzem do szpinaku. Ja używam również 'warzywka' - moim zdaniem nadaje lepszego smaku. Całość gotować tak długo, aż szpinak przestanie będzie dobry i prawie cała woda wyparuje. Następnie odstawić do wystygnięcia.

Gdy szpinak przestygnie, należy dodać do niego jajko oraz ser feta (również polecam dodawać w małych kawałkach). Ser roznieść widelcem (nie używać mikserów, bo liściasty szpinak straci swoją konsystencję) i wymieszać dokładnie ze szpinakiem i jajkiem. Doprawić solą i pieprzem do smaku.

Piekarnik nastawić na 160 stopni z termoobiegiem. Wyjąć ciasto i wkleić formy do tartaletek. Należy ponakłówać widelcem wyklejone formy (ma to zapobiec pękaniu ciasta podczas pieczenia).
Włożyć tak przygotowane tartaletki do piekarnika i piec ok.15 min. Następnie należy tartaletki wyciągnąć i włożyć do nich farsz. Na wierzch można położyć ser żółty lub camembert. Do dekoracji można opruszyć delikatnie czarnym luż białym sezamem.
Tartaletki z farszem ponownie wstawić do piekarnika i piec ok 5 - 7 min w tej samej temperaturze z termoobiegiem. Na ostatnie 2 minuty można zwiększyć ilość stopni do 190 - 200  - tak by ser się rozpuścił i całość delikatnie się zarumieniła.

Na moich tartaletkach ser się nie rozpuścił, ponieważ użyłam camemberta light - niska zawartość tłuszczu w serze sprawia, że gorzej się topi.

Do tartaletek można oczywiście zrobić zupełnie inny farsz - taki, na jaki w danym momencie macie ochotę. Na pewno jeszcze nie raz będę przygotowywała tartaletki, więc będzie okazja, by pokazać inne warianty.

Życzę smacznego!

W razie wątpliwości, proszę pisać ;)

Carbonara

Aby przypomnieć sobie ubiegłoroczną podróż do słonecznych Włoch postanowiłam ugotować kremową Carbonare. Jest to prosty i pożywny obiad.

Składniki:

• 1 opakowanie makaronu Tagliatelle;
• 1 średnia cebula;
• 10 dag wędzonego boczku;
• 1 ząbek czosnku;
• 300ml śmietanki kremówki;
• 3 żółtka;
• 50g startego parmezanu;
• sól, pieprz;
• rozmaryn;

Sposób przygotowania:

Pierwszą czynnością, którą powinniśmy wykonać jest wstawienie wody na makaron i ugotowanie go. Do wody dodajemy sól i łyżkę oliwy (zapobiega to sklejaniu się makaronu).
Przygotowujemy patelnię i wrzucamy na nią pokrojony w kostkę wędzony boczek (ja nie dodaję oliwy na patelnie, ponieważ wystarczająco dużo tłuszczu wytapia się z boczku, ale jeśli kupimy dość chudy boczek, należy najpierw wlać 2 łyżki oliwy na patelnię i ją podgrzać). Gdy boczek się zarumieni, dodajemy pokrojoną w kostkę cebulkę (można również pokroić w bardzo cienkie paseczki - danie ma wtedy bardziej efektowny wygląd). Do zeszklonej cebulki i zarumionego boczku dodajemy posiekany drobno czosnek (jestem zwolenniczką ręcznego siekania - moim zdaniem czosnek dużo traci podczas wyciskania) oraz rozmaryn (najlepiej świeży, ale może być również suszony), sól i pieprz. Uważamy, by zawartość się nie przypaliła (przypalone na patelni przyprawy stają się gorzkie).
W tym samym czasie pilnujemy makaronu. Gdy jest gotowy należy go odcedzić i przelać zimną wodą (by uniknąć sklejenia).
Następnie odsączony makaron wrzucamy na patelnię z boczkiem oraz cebulą i mieszamy tak, by makaron pokrył się składnikami z patelni. Odstawiamy na bardzo mały gaz i co jakiś czas mieszamy.
W międzyczasie przygotowujemy sos do Carbonary.
Do miseczki wlewamy śmietankę, wbijamy 3 żółtka (bez białek - nie chcemy jeść makaronu z jajecznicą) oraz wsypujemy parmezan. Doprawiamy solą i pieprzem (ważne jest to, by dość dobrze doprawić sos pieprzem - ponieważ jest on mocno kremowy i jajeczny, należy uniknąć mdlącego smaku). Całość mieszamy (najlepiej trzepaczką).
Ostatni etap wymaga cierpliwości i wyczucia - wlewamy zawartość miseczki na patelnie z makaronem. W dalszym ciągu trzymamy wszystko na bardzo małym ogniu. Staramy się dokładnie wmieszać sos w makaron. Carbonare należy, co chwilę mieszać, ponieważ żółtko z sosu zacznie się ścinać, a tego chcemy uniknąć. Danie jest gotowe wtedy, gdy sos mocno zgęsnieje, ale żółtko nie jest ścięte.
Carbonare można posypać na talerzu parmezanem, a także umieścić na środku małą gałązkę rozmarynu.
Danie nie nadaje się do odgrzewania.

Ps. W razie gdyby sos do Carbonary znajdujący się w miseczce wydawał Wam się zbyt gęsty, można dodać ok.50 ml mleka.

Życzę smacznego ;)